نگاهی به سیستم پرورش کپور در آب سرد در شهر دارجیلینگ (قسمت اول)
پرورش ماهی کپور در جهورا
پرورش ماهی کپور در استخرهای سیمانی با جریان آب، موسوم به جهورا (jhora) در تپه‌های بنگال غربی علاوه بر کمک به اهالی منطقه برای رسیدن به رژیم غذایی سالم، در افزایش درآمد خانواده‌ها نیز سهیم است.
سیستم پرورش جهورا یک روش منحصر به‌فرد پرورش ماهی سردآبی در تانک‌های مصنوعی است که آب آن از چشمه‌های جوشان کوهستان تأمین می‌شود
جیت باهادو سوبا، کارمند بازنشسته دولت، ساکن روستای دورافتاده ریانگ در تپه‌های منطقه کالیمپونگ در بنگال غربی است. برای او در ۶۱ سالگی تهیه اقلام خوراکی به خصوص سبزیجات و میوه‌جات از بازار به دلیل مشکلات حمل و نقل در منطقه تپه‌ای و محدودیت‌های مالی دشوار بود. اما حالا اطمینان دارد که خانواده‌اش به اندازه کافی پروتئین دریافت می‌کنند.
او برای تأمین ماهی خانواده‌اش به استخری متکی است که در زبان محلی به آن جهورا می‌گویند و در محدوده داخل خانه‌اش واقع شده است.
او می‌گوید: «ما در منطقه‌ای دور از شهر و محصور در تپه‌ها زندگی می‌کنیم. بازارهای محلی همیشه میوه‌جات و سبزیجات فراوان عرضه نمی‌کنند، اما جهورا با تأمین ماهی این کمبود را جبران می‌کند. سایز استخر سیمانی من تقریبا ۴۳ در ۳۳ فوت به عمق ۳/۵ فوت است. من هشت ماه قبل ۱,۰۰۰ قطعه بچه‌ماهی انگشت‌قد که اکثرا کپور معمولی و کپور علفخوار هستند را در آن رها کردم.
آنها را با سبوس برنج، کود ارگانیک و دانه سویا تغذیه می‌کنیم. سال گذشته به دلیل سرمای شدید این منطقه پنجاه قطعه ماهی از بین رفتند. بقیه زنده ماندند و به وزن نیم کیلوگرمی رسیدند. ما هنگام نیاز آنها را صید می‌کنیم. ماهیان مزه خوبی دارند و تعدادی از آنها نیز به همسایگانی که از قبل رزرو کرده باشند فروخته می‌شوند. این استخر در افزایش درآمد به من کمک می‌کند.»
جیت تنها نیست. بیش از ۶,۰۰۰ نفر از ساکنان محلی سرگرم پرورش ماهی به روش جهورا در تپه‌های منطقه دارجیلینگ در نزدیکی کالیمپونگ هستند که بخش عمده آن به مصرف خود مزرعه‌داران می‌رسد و بخش کوچکی هم برای فروش عرضه می‌شود.
جیت باهادور سوبا یکی از ۶,۰۰۰ بومی ساکن بنگال غربی که در جهورا ماهی پرورش می‌دهد
پرورش جهورا چیست؟
پرورش ماهی به روش جهورا، شیوه نگهداری ماهی در تانک‌های مصنوعی است که آب آن از چشمه‌های همیشه جوشان کوهستان تأمین می‌شود. این یک روش منحصر به‌فرد پرورش ماهی سردآبی است که- در هند- تنها در تپه‌های پوشیده از برف دارجیلینگ و کالیمپونگ به اجرا درمی‌آید. این مناطق گردشگران را از سراسر جهان جذب می‌کند.
ساراد ریا، یک مزرعه‌دار جهورا در کالیمپونگ توضیح می‌دهد: «در این متد، ما [مزرعه‌داران] یک قطعه زمین کوچک، معمولا خارج از خانه، را انتخاب می‌کنیم و یک تانک در آن می‌سازیم. ابعاد تانک‌ها بسته به زمین متفاوت است. با کمک لوله‌های بلندی که به نهرهای جاری در تپه‌ها وصل می‌رسد، آب به تانک می‌رسد.
این نهرها تنها چند متر با تانک فاصله دارند. آب بی‌وقفه در تمام ساعات شبانه روز جریان دارد و این امر به حفظ سطح اکسیژن کمک می‌کند. یک خروجی کوچک نیز در تانک ساخته می‌شود تا آب مازاد از آن خارج شود. این آب مازاد حاوی فضولات ماهی است که برای کشاورزی کود ارگانیک غنی فراهم می‌سازد. پرورش ماهی کپور در سراسر سال ادامه داد و ماهی که به دست می‌آید به مصرف خانواده می‌رسد.»
آب شیرین از نهرهای محلی که بی‌وقفه و شبانه روزی در جهورا جریان داد، سطح اکسیژن را ثابت نگه می‌دارد
به گفته مقامات ارشد شیلات، ابعاد تانک به منطقه بستگی دارد. سارتاک پرادام مسئول توسعه شیلات در منطقه دارجیلینگ گفت: «این منطقه پر از تپه و زمین‌های غیرمسطح است که ساختن تانک‌های بزرگ را دشوار می‌سازد. ما یک بار در سال بچه‌ماهی کپور، تور و خوراک آنها را تأمین می‌کنیم. سابقا برای ساخت تانک ۸,۰۰۰-۱۰,۰۰۰ روپیه (۱۰۵-۱۳۰ دلار) یارانه به مزرعه‌داران کپور پرداخت می‌کردیم اما در دو سال گذشته دولت چنین یارانه‌ای را پرداخت نکرده است.»
با توجه به سادگی این سیستم، ممکن است عجیب به نظر برسد که تنها در تپه‌های دارجیلینگ مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما دلایلی وجود دارد که این روش چندان گسترش نمی‌یابد.
پارتا پراتیم داس، معاون مدیر شیلات بنگال غربی توضیح می‌دهد، تپه‌های بنگال شمالی هنوز دست‌نخورده و در بسیار از نواحی عاری از آلودگی است. این شرایط در بقیه نقاط هند دیده نمی‌شود.
بسیاری از زمین‌ها در تپه‌های بنگال شمالی هنوز دست‌نخورده و عاری از آلودگی هستند که در سایر نقاط هند این شرایط دیده نمی‌شود
داس توضیح می‌دهد: «ما خوش شانسیم که در بنگال شمالی جنگل متراکمی داریم که در بیشتر ایام سال آب را بی‌وقفه تأمین می‌کند. مردم ستایشگر طبیعت هستند و منابع محلیِ آب را می‌پرستند. آنها دور این منابع حصار می‌کشند تا از آلوده شدن آنها جلوگیری کنند. آب این منطقه سرشار از مواد معدنی است که به رشد ماهی کمک می‌کند. آبی که آلوده نباشد، حداقل بیماری را منتشر می‌کند. میانگین سایز تانک‌ها از ۲۳×۱۰ فوت تا بیش از ۴۰×۱۵ فوت و در برخی مواقع حتی بزرگ‌تر است، که به موقعیت زمین بستگی دارد. به طور متوسط هر جهورا با ۱,۰۰۰ قطعه ماهی ذخیره‌سازی می‌شود.»
جهورا با آب شیرین نهرهای کوهستان تغذیه می‌شود
جهت مشاهده صفحه اختصاصی خوراک کپور پرورشی بتا بر روی لینک زیر کلیک نمایید
