کنترل بیماری های میگو با انتخاب پست لارو با کیفیت
پست لارو با کیفیت میگو
استفاده از پست لاروهای باکیفیت یکی از مهمترین جنبه های کنترل بیماری در مزارع پرورش میگو است. آزمایش اولیه میکروبی که توسط آزمایشگاه های تحت نظارت سازمان دامپزشکی صورت می پذیرد، می تواند موجب حصول اطمینان از عدم وجود ویروس و سایر پاتوژن ها در پست لاروهای میگو گردد. همچنین بایستی از طریق ارزیابی چشمی فعالیت لارو، وضعیت هپاتوپانکراس، دستگاه گوارش و آبشش ها بررسی گردد. پست لاروهای مرحله ۱۰ (PL10) به بالا بهترین گزینه برای انتقال مستقیم به مزارع پرورش میگوی آب شور هستند.
با این حال، در مزارع با شوری پایین (نظیر منطقه گمیشان) استفاده از پست لارو مرحله ۱۲ (PL12) توصیه می گردد. در زمان انتقال پست لاروها به مزارع میگو باید شرایط فیزیکوشیمیایی آب به دقت کنترل شده و در وضعیت پایداری حفظ گردد. طی چند سال اخیر زیان های جدی اقتصادی به ارزش میلیاردها تومان ناشی از بیماری های ویروسی و باکتری به بدنه صنعت پرورش میگو وارد شده است. کیفیت پست لاروها یکی از مهمترین جنبه های کنترل بیماری هاست. پرورش دهندگان میگو باید مجموعه ای از معیارهای استاندارد را در ارزیابی پست لاروهای انتخابی برای حوضچه های پرورشی خود اعمال کنند.
سایز ذخیره سازی میگو
استفاده از خارهای روسترومی برای تشخیص مراحل پست لاروی
سایز پیشنهادی میگو برای انتقال مستقیم به حوضچه های پرورشی، پست لاروهایی است که دهمین روز از مرحله لاروی خود را گذرانده باشند زیرا توسعه کامل آبشش ها در این مرحله حاصل شده و میگو می تواند قادر به حمل و نقل، انطباق با محیط و ذخیره سازی در مزرعه باشد. با این حال، در مناطقی که شوری آب کمتر از ۵ ppt باشد، پست لاروهای مرحله ۱۲ برای ذخیره سازی مناسبتر هستند.
یک روش عملی برای تشخیص مراحل لاروی میگوهای وانامی، نگاه کردن به تعداد خار در روستروم آنهاست. پست لارو مرحله ۱۰ دارای سه خار کاملا توسعه یافته و جوانه خار چهارم در روستروم در حال توسعه است، در حالی که پست لارو مرحله ۱۲ دارای چهار خار کاملا توسعه یافته است. از سوی دیگر، وزن و سن پست لاروهای میگو مستقیما با مراحل لاروی ارتباط دارد. بنابراین در هچری ها، لاروی که به صورت نرمال و طبیعی رشد نموده باید ویژگی های زیر را داشته باشد:
- روز ۱۴ (PL 4-5) وزن بدن ≤ ۱۰۰۰ پست لارو/۱گرم
- روز ۱۶ (PL 7-8) وزن بدن ≤ ۷۰۰ پست لارو/۱گرم
- روز ۱۸ (PL 10) وزن بدن ≤ ۳۰۰ پست لارو/۱گرم
یکی دیگر از عوامل مهم برای ارزیابی لاروهای میگو در هچری، تراکم ذخیره سازی ناپلی است که نباید بیش از ۱۰۰ناپلی/لیتر باشد. همچنین مهم است که برای رشد و کیفیت مطلوب لارو دمای آب در طی فرآیند هچری در دمای ۱±۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری شود.
آزمایش های میکروبیولوژیکی
استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز برای ارزیابی کیفیت لاروها (بیماری لکه سفید)
اولین معیار برای ارزیابی کیفیت پست لاروهای میگو در نظر گرفتن مجموعه ای از آزمون های میکروبیولوژیکی است تا اطمینان از عدم وجود بیماری در میگوها حاصل گردد. معمولا در طول مرحله PL6 تست های زیر توصیه می شود تا پست لاروها برای دخیره سازی تأیید گردند: واکنش زنجیره ای پلیمراز منفی (PCR) برای هیپوترمی عفونی، ویروس نکروز دستگاه خونساز، ویروس مایونکروز عفونی، سندرم ویروس تورا، ویروس کله زرد، ویروس سندرم لکه سفید.
حداکثر تعداد کل باکتری ها ۰/۱ × ۱۰۳ CFU / گرم لارو در آگار است که بیش از ۹۰ درصد کلنی ها باید زرد باشند. حضور منفی ویبریو هاروی (Bioluminescent bacteria) می تواند در آگار شناسایی شود. اگر پست لاروها موفق به عبور از هر یک از آزمایشات میکروبیولوژی نشوند، باید آنها را برای ذخیره سازی در حوضچه های پرورش رد کرد.
ارزیابی چشمی
ارزیابی چشمی کیفیت پست لارو های میگو
پس از عبور موفق پست لاروها از آزمایش های میکروبیولوژیک و قبل از انتقال آنها به مزرعه، ارزیابی مستقیم چشمی باید در مخازن و زیر میکروسکوپ نوری در هچری انجام شود. موارد زیر برای ارزیابی مستقیم چشمی باید در نظر گرفته شود.
- فعالیت لارو: برای اطمینان از فعالیت طبیعی پست لاروها، آنها را به مدت چند دقیقه توسط هوادهی یا اختلاط آب با دست معلق نمایید تا رئوتاکسین مثبت یا واکنش متقابل را مشاهده نمایید (شنا در برابر جریان آب توسط پست لاروها). در صورتی که پست لاروها در مرکز ظرف تجمع یابند نشان از ضعف بدنی و کیفیت نامناسب پست لارو می باشد.
- وضعیت هپاتوپانکراس: باید هپاتوپانکراس زیر میکروسکوپ نوری بزرگ و تیره با مقدار زیادی قطره چربی دیده شود. هپاتوپانکراس کوچک و سفید با تنها چند قطره چربی نشان دهنده بروز عفونت و بیماری است.
- دستگاه گوارش (حرکات دودی در روده و عضله): نسبت عضله به روده ۱:۴ در میگوی مونودون و ۱:۳ در میگوی وانامی در آخرین قطعه شکمی نشان دهنده سلامت خوب میگو است.
نسبت عضله به روده ۱:۴ (فلش قرمز) نشانگر میگوی سالم
- وضعیت بدن و پوست اندازی: پست لاروهای سالم از لحاظ سایز و اندازه همگن هستند. ذخایر لاروی را به دقت مشاهده نمایید و در صورت وجود بدشکلی یا ناهنجاری های بدنی و همچنین مشاهده پوست اندازی های ناقص (بیش از چند درصد) از خریداری پست لارو صرف نظر نمایید. پست لاروهای ضعیف قادر به پوست اندازی کامل نیستند.
پست لاروهای همگن از نظر سایز و اندازه
فولینگ و نکروز
ارزیابی کیفیت لارو در زیر میکروسکوپ نوری
به یاد داشته باشید که پست لاروهای میگو هرگز دارای پرز یا مو نیستند، با مشاهده مستقیم پست لاروها در زیر میکروسکوپ ممکن است حضور گونه های قارچی Lagenidium و یا پرتوزواهای سیلیکاته (گونه های Zoothamnium ، Epistylis، Vorticella) را تشخیص دهید که معمولا این پارازیت ها موجب آسیب به آبشش های پست لارو می شود. حضور این پارازیت ها نشانگر کیفیت پایین آب در مخزن لاروی است. در نهایت، اگر این وضعیت کنترل نشود، ممکن است باکتری های رشته ای گونه Leucotrix به بافت های دیگر حمله کنند، که این امر باعث آسیب بافتی و مرگ و میر پست لارو ها می شود.
شرایط حمل و نقل
حمل و نقل لاروها از جمله موارد مهم در حفظ کیفیت لارو قبل از ذخیره سازی است. اکسیژن، دما و غذای مناسب وابسته به زمان مورد نیاز برای انتقال پست لارو ها از هچری به مزرعه است.
شرایط زیر برای حمل و نقل توصیه می شود:
- در انتقال های کمتر از چهار ساعت: لاروها را در دمای محیط نگه دارید.
- در انتقال های ۴ تا ۱۲ ساعت: لاروها را در دمای ۲۴ تا ۲۸ درجه سانتیگراد نگه دارید.
- در انتقال های بیش از ۱۲ ساعت: لاروها را در دمای ۱۸ تا ۲۳ درجه سانتیگراد نگه دارید.
- در تمام فواصل، باید حداقل مقدار اکسیژن ۵ میلی گرم بر لیتر حفظ شود.
- باید هر چهار ساعت برای هر پست لارو میگو ۱۵ تا ۲۰ ناپلی آرتمیا در دسترس باشد.
در صورتی که شرایط فوق در حین حمل و نقل برآورده نشود، استرس پست لارو ها از طریق افزایش غلظت آمونیاک آب و افزایش تعداد باکتری ها افزایش می یابد. در نهایت، این وضعیت می تواند قبل از ورود پست لارو ها به مزرعه باعث مرگ و میر شود؛ و در این صورت ذخیره سازی پست لاروها ملغی می گردد.
“جهت دریافت متن کامل این مقاله به صورت PDF بر روی لینک زیر کلیک نمایید”
