رویارویی با گوشت سلولی؟ اینجا ماهی در راکتور زیستی در لابراتوار پرورش می‌یابد
این سناریو را تصور کنید: امکان مصرف گوشت ماهی که در لابراتوار ساخته شده است و کمک به کاهش تأثیرات صید بی‌رویه و ظلم به حیوانات.
استارت‌آپ آلمانی بلو بیوساینسس می‌خواهد این ایده را در سطح وسیع محقق کند، به همین دلیل نوعی ”گوشت سلولی” ماهی را توسعه داده است.
ماده غذایی در لوله‌های آزمایش داخل بیوراکتور (که ماده خام را با واکنش‌ها یا پروسه‌های بیولوژیکی دگرگون می‌کند) با مواد مغذی از سلول‌های واقعی ماهی تولید می‌شود و در این پروسه سلول تکثیر می‌شود. در حال حاضر، حجم تولید کوچک است، زیرا این راکتور تنها پنج لیتر ظرفیت دارد.
سلول‌ها چگونه به گوشت ماهی تبدیل می‌شوند
این تکنولوژی که توسط شرکت توسعه یافته سلول‌هایی که به آنها ”نامیرا” می‌گویند را از سلول‌های بنیادی انتخاب می‌کنند که می‌توانند به شکل نامحدود تکثیر شوند.
به گفته این استارت‌آپ، این سلول‌ها در داخل لابراتوار رشد می‌کنند، درست همان طور که در بافت یک ماهی زنده رشد می‌کنند. به عبارت دیگر محصول دارای همان ویژگی‌های بافت، طعم و خواص غذایی حیوان اصلی است.
این سه گونه انتخاب شدند: سالمون آتلانتیک، قزل‌آلا رنگین‌کمان و کپور (با مصرف فراوان در چین). چالشی که حالا وجود دارد راه‌اندازی این پروسه در یک مقیاس صنعتی و با هزینه کمتر است تا به لحاظ اقتصادی پایدار باشد.
اولین قدم ارائه محصولی با پیچیدگی کمتر است مثلا در ماهی با سایز کوچک‌تر، سس تارتارو باریکه‌های گوشت (چنانچه در دستور “ماهی و چیپس” استفاده می‌شود).
انتظار می‌رود این محصولات تا ۲۰۲۳ وارد بازار مصرف شوند. مرحله بعد، توسعه استیک‌های کامل است که به تحقیقات و توسعه بیشتری نیاز دارد.
شرکت بلو در ماه می سال گذشته توسط دکتر سباستین راکرس و دکتر سیمون فابیچ تأسیس شد و در ماه مارس امسال در جریان تأمین مالی، ۷ میلیون یورو سرمایه دریافت کرد. راکرس که یک زیست‌شناس دریایی و سلولی است گفت: «نیازی به کشتن ماهی نیست، در یک اقتصاد گردشی آینده به محصولات ساخته شده تعلق داد.»
قابلیت پایداری
آشکارترین مزیت این نوع محصول کاهش صید صنعتی است. مصرف ماهی توسط انسان بسیار بیشتر از سرعت تولیدمثل گونه‌هاست. همین امر باعث نقصان در اکوسیستم‌های دریایی می‌شود. زندگی خود انسان نیز در این چرخه در معرض خطر قرار دارد. کسانی که علاقمند به آگاهی بیشتر هستند مستند ”Seaspiracy” را مشاهده کنند.
حتی مزارع ماهی (آبزی‌پروری) نیز آسیب‌های خود را دارند: آلودگی، انگل، رنج بردن ماهی در فضای کوچک، استفاده از مواد شیمیایی و آنتی‌بیوتیک و عدم توازن در محیط‌های آبی. هرچند این روش حالت تهاجمی کمتری دارد، اما پایدار نیست و مشکل فروپاشی اقیانوس‌ها را حل نمی‌کند.
کشت سلولی را می‌توان در هر کجا راه‌اندازی کرد. از آنجا که در یک لابراتوار انجام می‌شود، نیازی نیست به رودخانه یا دریا نزدیک باشد. گوشتی که به این شیوه تولید می‌شود حاوی سموم زیست‌محیطی، افزودنی‌های شیمیایی یا دستکاری ژنتیکی نبوده و همین امر آن را به محصول سالم‌تری برای مصرف تبدیل می‌کند.
این شیوه به حیوانات فرصت نفس کشیدن می‌دهد تا ریتم طبیعی تولیدمثل خود را بازیابند.
جهت مشاهده سایر مقالات اقتصادی آبزیان بر روی لینک زیر کلیک نمایید
