در تحقیقات جدید روی خوراک آبزی‌پروری مواد جایگزین تست خواهند شد تا آلودگی آب به حداقل برسد
در لابراتوار آبزی‌پروری اکولوژیکی UC سانتا کروز محققان روی قزل‌آلا رنگین‌کمان کار می‌کنند تا فرمول‌های جدید خوراک ماهی دارای مواد جایگزین را تست کنند.
محققان لابراتوار اکولوژیکی UC سانتا کروز برنده بورس پژوهشی سه ساله ۱ میلیون دلاری کشاورزی و ابتکار تحقیقات غذایی در مؤسسه ملی غذا و کشاورزی USDA شدند. این کمک مالی از تحقیقات مشترک پشتیبانی می‌کند تا فرمول‌های جدید خوراک قزل‌آلا رنگین‌کمان پرورشی با آلودگی پایین‌تر توسعه یافته و تست و ارزشیابی شوند.
پالاب سارکر استادیار مطالعات زیست‌محیطی در این تحقیقات این پروژه را به همراه آن کاپوسینسکی استاد مطالعات زیست‌محیطی و لوک گاردنر متخصص توسعه برنامه سی‌گرانت کالیفرنیا و وابسته به دانشگاه سن دیگو هدایت خواهند کرد. این تیم یک نوع میکروجلبک دریایی را به عنوان ماده متشکله خوراک بکار می‌برند. فرمول‌های آزمایشی به دست آمده در مزارع فعال قزل‌آلا در کالیفرنیا تست میدانی خواهند شد.
هدف از این تحقیق تهیه یک خوراک جدید است که به لحاظ زیست‌محیطی و اقتصادی پایدار می‌باشد تا رشد ماهی را به حداکثر رسانده و در عین حال آلودگی آب در طی پروسه پرورش ماهی نیز کاهش یابد.
آلودگی آب برای صنعت آبزی‌پروری یک چالش در بحث قابلیت پایداری محسوب می‌شود، زیرا پسماند ماهی حاوی نیتروژن و فسفر است. در صورتی که پساب واحد‌های تولید ماهی در مقیاس بزرگ به درستی مدیریت نشود، این مواد دارای پتانسیل تقویت شکوفایی جلبکی در اطراف آبراهه‌ها هستند. ازینرو خوراک‌هایی با آلودگی پایین به طور ویژه فرموله می‌شوند تا این چالش‌ها را برطرف کنند.
انواع مختلف خوراک‌ها با آلودگی پایین تا حد امکان حاوی مقدار کمی نیتروژن و فسفر هستند و مواد غذایی را به شکلی تأمین می‌کنند که به راحتی توسط ماهی هضم و جذب می‌شوند. به این ترتیب موادی که ماهی در فضولات خود دفع می‌کند به حداقل می‌رسند.
این خوراک‌ها مثال خوبی از چگونگی کمک نوآوری علمی برای افزایش قابلیت پایداری آبزی‌پروری است.
سارکر توضیح داد: «طراحی مجدد ترکیب خوراک آبزی‌پروری نکته کلیدی برای بررسی آلودگی با مواد غذایی است. خوراک آبزی‌پروری با آلودگی پایین اکوسیستم‌های طبیعی را حفظ کرده و آب را تمیز نگه می‌آورد.»
تیم سانتا کروز امیدوار است کار آنها به افزایش تنوع و کیفیت گزینه‌های خوراک با آلودگی پایین کمک کند.
سارکر و کاپوسینسکی سال‌هاست در مسیر توسعه فرمول‌های خوراک جدید و پایدار گام برمی‌دارند؛ این کار را با بازیافت بیوماس حاصل از تولید تجاری گونه‌های میکروجلبک دریایی انجام می‌دهند. از میکروجلبک برای تهیه مکمل‌های خوراکی امگا-۳ برای انسان استفاده می‌شود.
بخش عمده کار تیم، ترکیب میکروجلبک‌های دریایی مختلف برای جایگزینی پودر و روغن ماهی است که به شکل سنتی از ماهی وحشی صید شده به دست می‌آید. اما هدف تیم طراحی فرمول‌هایی است که به کاهش آلودگی آب کمک می‌کند. این کمک مالی جدید برای تست این ویژگی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نمونه‌گیری از فضولات ماهی برای آنالیز قابلیت هضم
اول، محققان متدها مختلفی را برای فرآوری میکروجلبک آزمایش می‌کنند تا این ماده برای قزل‌آلا رنگین‌کمان تا حد ممکن قابل هضم باشد. بعد مقدار ایده‌آلی از میکروجلبک که می‌تواند جایگزین پودر ماهی باشد را تعیین می‌کنند. سپس جیره‌هایی با آلودگی پایین را توسعه می‌دهند و تأثیر آن روی رشد قزل‌آلا و پتانسیل آن را برای کاهش آلودگی حاصل از فضولات قزل‌آلا تعیین می‌کنند.
مراحل اولیه در لابراتوار تحقیقات آبزی‌پروری در مزرعه UCSC به اجرا درمی‌آید. به دلیل مشارکت با برنامه سی‌گرانت کالیفرنیا تیم توانست فرصتی برای ارزیابی بازدهی خوراک در محیط واقعی از طریق آزمایش در مزارع ماهی به دست آورد.
آن کاپوسینسکی و لوک گاردنر این همکاری را با گروه کوچکی از مزارع قزل‌آلا در کالیفرنیا مدیریت می‌کنند. آنها همچنین برای یادگیری بیشتر در خصوص جیره‌هایی با آلودگی پایین و ایجاد علاقه تجاری، سایر لیدرها در این صنعت را نیز بکار گرفتند.
کاپوسینسکی گفت: «ما خوشحالیم که این کمک مالی به ما اجازه داد جیره‌های جدید را در مزارع تجاری قزل‌آلا تست کنیم. اثبات ثمربخشی آن در نتیجه کار عملی است که در این مورد در مزرعه ماهی مشاهده می‌شود. پس به نظر من این آزمایش‌ها مزرعه‌داران و تولیدکنندگان خوراک را متقاعد می‌کند تا جیره‌هایی با آلودگی پایین‌تر را بپذیرند.»
محققان شرکت‌کننده در این تحقیق، پایداری اقتصادی مقیاس خوراک جدید را مدل‌سازی خواهند کرد. با ارزیابی چرخه زندگی، می‌توان تأثیر کلی زیست‌محیطی فرمول‌های جدید را با خوراک مرسوم مقایسه کرد، از تولید اولیه مواد متشکله گرفته تا تولید فیله ماهی. در این بازه مقوله‌هایی مانند انتشار گازهای گلخانه‌ای، انباشتگی خوراکه در آب، مصرف آب و استفاده از منابع زیستی مورد مقایسه قرار می‌گیرند.
سارکر و کاپوسینسکی بیوماس میکروجلبک بازیافتی را به عنوان ماده جایگزین در خوراک مورد آزمایش قرار دادند. آنها معتقدند این ماده نسبت به مواد مرسوم مانند پودر و روغن ماهی و یا محصولات کشاورزی مانند ذرت، گندم و سویا، پایداری بیشتری خواهد داشت. ارزیابی چرخه زندگی خوراک ابداعی آنها بینش جدید و با ارزشی را فراهم می‌کند.
در نهایت، با رشد آبزی‌پروری برای تأمین نیاز جهانی به پروتئین، تیم تحقیقات امیدوار است تداوم مطالعات تضمین کند که قابلیت پایداری صنعت نیز به موازات ابعاد آن، رشد می‌کند.
سارکر گفت: «آبزی‌پروری وجهه خوبی در بین مصرف‌کنندگان آمریکایی ندارد و این امر مانع از سرعت رشد این صنعت می‌شود، بخصوص برای گونه‌هایی مانند سالمون و قزل‌آلا پرورشی که تغذیه آنها تأثیرات زیست‌محیطی بالاتری برجای می‌گذارد. اما به واسطه تحقیقات و نوآوری راه‌های بهتری برای تغذیه ماهی کشف می‌شود و این تأثیرات کاهش خواهند یافت. بعلاوه پیاده‌سازی بهترین روش‌های مسئولانه در آبزی‌پروری نیز ترویج می‌شود.»
جهت مشاهده سایر مقالات آموزشی شیلات و آبزی پروری بر روی لینک زیر کلیک نمایید
