زمان های چالش برانگیز برای آبزی پروری چین
چین، چالش و آبزی پروری
طبق مقاله تازه ای که تأثیر مشکلات بر عرضه جهانی سیفود را مورد بحث قرار داده، رشد بخش آبزی پروری چین با مشکلاتی نظیر تغییر تقاضای مصرف کننده، سیاست های محدودکننده دولت و مسائل زیست محیطی به شدت محدود شده است.
بر اساس مقاله چشم انداز که در نشریه One Earth منتشر شده تا ۲۰۳۰ چین احتمالا به ۶-۱۸ میلیون تن سیفود بیشتر نیاز خواهد داشت. این افزایش ۹-۲۷ درصدی برای پاسخ به مصرف داخلی پیش بینی شده است.
در این مقاله یادآوری شده چین در حال حاضر تولیدکننده بزرگ آبزی پروری در جهان است و در سال ۲۰۱۸، ۵۸ درصد تولید جهانی به این کشور اختصاص داشت. تقریبا ۹۰ درصد حجم آب شیرین به ماهیان استخوانی- عمدتا کپور و تیلاپیا- تعلق دارد و این دو گونه به ترتیب ۶۴ و ۱۱ درصد ماهیان استخوانی آب شیرین جهان را تشکیل می دهند. کپور اساسا برای مصرف داخل تولید می شود، در حالیکه تیلاپیا به عنوان یک ماهی کم هزینه به جای سایر سفیدماهیان در بسیاری از کشورها، صادر می شود.
تغییر ذائقه
در این گزارش آمده: «درک مصرف کننده از سیفود با کیفیت و سالم در کل شامل محصولات وحشی (در مقابل پرورشی) دریایی (در مقابل آب شیرین) و وارداتی (در مقابل تولید داخلی) است،
در حالیکه تولید کپور و نرم تنان ممکن است یک راه قابل قبول برای پاسخ به تقاضا روزافزون سیفود در چین باشد، چالش دیگری در چین به قوت خود باقیست: چگونگی تغییر روندهای مشاهده شده در مصرف گونه های دریایی گوشت خوار وارداتی در یک جمعیت مرفه تر که با سرعت شهرنشین می شوند.
روند فعلی نشان می دهد تقاضا در چین برای گونه های دریایی وابسته به تغذیه که به حجم بیشتری خوراک مبتنی بر ماهی نیاز دارند افزایش خواهد داشت، مگر اینکه جایگزین مناسبی برای آنها توسعه یابد. استفاده بهتر از فرآوری ضایعات داخلی یا خارجی می تواند شکاف موجود برای خوراک را پر کند، اما میزان آن برای پاسخ به تقاضا برای خوراک همچنان مبهم است. همسو شدن تولید و مصرف در مسیری که بر مصرف گرایی متمرکز است، مستلزم حل کردن معادله خوراک یا کاهش دادن گزینه های مصرف کنندگان چینی است.»
محدودیت های تولید
این کاهش در تقاضا برای سیفود تولید شده از طریق آبزی پروری داخلی با تعدادی از محدودیت های تولید که در گزارش بیان شده منعکس می شود.
مؤلفان این گزارش استدلال می کنند: «ماسل و علف دریایی نقش مهمی در پرتفو آبزی پروری چین برعهده دارند. توسعه با خوراک محدود نمی شود، اما با رقابت برای فضا با سایر صنایع چرا. کاهش کیفیت آب این صنعت را بسیار تحت تأثیر قرار می دهد. روند فعلی همچنین حاکی از آن است که کیفیت آب ساحلی بیش از پیش کاهش یافته، اما تمایل دولت برای تقویت مقررات مرتبط با آلودگی می تواند این مسیر را تغییر دهد.
فضای مناسب و دسترسی به آب شیرین و محیط زیست سالم دو فاکتور کلیدی هستند که توسعه آبزی پروری در خشکی و در امتداد ساحل را محدود می کنند. فضای دور از ساحل می تواند مسیرهای دیگری را فراهم کند تا سیستم های نوآورانه پرورش توسعه یابند. هرچند سیستم هایی در مقیاس بزرگ اخیرا نصب شده اند، اما ابهامات زیادی در ارتباط با پتانسیل توسعه در آینده وجود دارد. از جمله پایداری تکنولوژی، مقرون به صرفه بودن، دسترسی به منابع خوراک و در برخی مناطق رقابت بر سر فضا در منطقه انحصاری اقتصادی (EEZ).»
بعلاوه آنها یادآور می شوند، نرخ رشد آبزی پروری آب شیرین و تولید کپور در دهه گذشته به ترتیب از ۳۶ به ۲۱ درصد و از ۳۲ به ۲ درصد افت داشته است. همین سطح از تولید مقصر افزایش آلودگی در آب های درون مرزی و آب های ساحلی قلمداد می شوند و ازینرو توسعه این صنعت در آینده با محدودیت مواجه خواهد شد. در برنامه پنج ساله (FYP) سیزدهم، کاهش ۱۲۰,۰۰۰ هکتار از فضای آبزی پروری ساحلی تا ۲۰۲۰ به عنوان یک هدف الزامی ذکر شده است. آلودگی شدید ساحلی که به اثبات رسیده (بخشی از آن به دلیل دریازی پروری است) خبر از محدودیت در توسعه تولید در نزدیکی ساحل می دهد.
«دریازی پروری دور از ساحل گزینه امیدوارکننده ای محسوب می شود، اما هزینه های فعلی خوراک و تست محدود تکنولوژی های در مکان های دور از ساحل پیش بینی این شیوه از تولید را دشوار می سازد.»
دلایلی وجود دارد که این شکاف رو به افزایش در بازار سیفود تنها با تولید داخلی آبزی پروری برطرف نمی شود و چین باید گزینه های دیگری را نیز جستجو کند؛ از جمله افزایش واردات سیفود، توسعه صنعت صید در آبهای دور و سرمایه گذاری روی فعالیت های آبزی پروری در خارج از کشور.
از مرکز تجارت تا دریافت کننده نهایی
در این مقاله استدلال شده، چین می تواند از موقعیت امروزش به عنوان مرکزی که سیفود از آن عبور می کند و وارد سایر بازارها می شود، فاصله بگیرد و خودش به مقصد نهایی تبدیل شود. بالا رفتن درآمد، افزایش شهرنشینی و تغییر در سبک زندگی باعث شده اشتیاق چینی ها به محصولاتی مانند سالمون و سفیدماهیان بیشتر شود.
گزارش ها حاکی از آن است که چین در حال رقابت با مصرف کنندگان بزرگی مانند US و EU است. واردات از سایر کشورهای آسیایی نیز احتمالا با افزایش همراه خواهد بود.
صید بیشتر
اهداف فعلی تولید، کاهش صید در آبهای دور را نشان می دهد. این شیوه تولید ممکن است یک بار دیگر به منبع مهمی از سیفود تبدیل شود. حضور بیشتر در اقیانوس های جهانی با تمایل چین برای بالا بردن قدرت دریایی همراه می شود، اما ممکن است به تلاش آنها برای اینکه به عنوان یک فعال جهانی و لایق رهبری بین المللی بیشتر مسئولیت پذیر به نظر برسند، آسیب بزند.
سرمایه گذاری روی تولید در خارج از کشور
طرح یک کمربند و یک جاده در چین می تواند سرمایه گذاری در مقیاس بزرگ توسط شرکت های چینی در سایر نقاط جهان را تسهیل نمایند، از جمله بهره برداری از ذخایر وحشی در مناطق اقتصادی انحصاری سایر کشورها.
در ادامه این مقاله آمده: «خطر اینجاست که این ذخایر وحشی در EEZ ممکن است مدیریت ضعیفی داشته باشند، بخصوص در کشورهای در حال توسعه. در مورد آبزی پروری نیز به همین نگرانی وجود دارد. تأثیر منفی زیست محیطی مرتبط با تولید پر فشار آبزی پروری در چین ممکن است با سرمایه گذاری چین در کشورهایی با نظارت ضعیف تکرار شود.»
مؤلفان این مقاله یادآور می شوند کشورهای دیگری نیز در موقعیتی مشابه چین قرار دارند. البته با توجه به ابعاد فعالیت در چین، اقدامات و تصمیمات این کشور از اهمیت جهانی برخوردار است.
بئاتریس کرونا نویسنده ارشد مقاله می گوید: «پیش بینی بسیار دشوار است، اما امیدواریم آنالیز ما بتواند بحث های بیشتری در خصوص نیازهای آتی چین و سایر کشورها به سیفود را برانگیزد. این بحث ها علاوه بر چشم انداز اقتصادی، دورنمای زیست محیطی، فرهنگی و سیاسی را نیز ترسیم می کند.»
جهت مشاهده مقالات مرتبط با سیفود و چین بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
