محقق دانشگاه استرلینگ دامنه مصارف بالقوه برای محصولات جانبی آبزی‌پروری را مشخص می‌کند
محصولات جانبی آبزی‌پروری
دکتر دالسلی مالکورپس محقق آبزی‌پروری از دانشگاه استرلینگ
طبق نتایج یک مطالعه جدید، محصولات جانبی آبزی‌پروری می‌توانند قابلیت پایداری این صنعت را افزایش دهند و به سایر بخش‌ها مانند مکمل‌های غذایی، لوازم آرایشی، خوراک حیوانات نیز کمک کنند.
محققان انستیتو آبزی‌پروری دانشگاه استرلینگ دریافتند محصولات جانبی مانند سر، اسکلت، زوائد فیله، پوست و اندام‌های ماهی، منابع هستند که مورد استفاده بهینه قرار نگرفته‌اند و می‌توانند از رشد پایدار صنعت آبزی‌پروری اروپا پشتیبانی کنند.
دکتر وسلی مالکورپس محقق دانشگاه استرلینگ گفت: «هرچند محصولات جانبی ماهی اشتهاآور به نظر نمی‌رسند، اما فواید بسیاری دارند و می‌توانند به مصارف زیادی برسند، از جمله در تأمین مواد غذایی و مکمل‌های خوراکی.»
مالکورپس به عنوان بخشی از پروژه تقویت آبزی‌پروری سبز اروپا (GAIN) اعلام کرد، سهم بزرگی از گونه‌های پرورشی مانند سالمون آتلانتیک، سی‌بس، شانک و سایر گونه‌ها روزانه در فرآوری صنعتی و خانگی اتلاف می‌شوند. مقاله مربوط به این مطالعه در نشریه ”مرزها در سیستم‌های غذایی پایدار” منتشر شده است.
او افزود: «نتایج ما نشان می‌دهند در صورتی که ماهی به طور کامل فرآوری شود می‌توانیم به بازدهی بالاتری از گوشت ماهی (۶۴ تا ۷۷ درصد) دست پیدا کنیم، در مقایسه با فیله (۳۰ تا ۵۶ درصد). اغلب شاهد این واقعیت هستیم. سر، اسکلت و زوائد فیله در تمام گونه‌ها این پتاسیل را دارند که عرضه مواد غذایی در سوپ‌ها و غذاهای فرآوری شده مانند فیش فینگر، سس و اسنک ماهی را افزایش دهند. همچنین می‌توان آنها را فرآوری کرده و به عصاره‌های غذایی و غذادارو تبدیل کرد- مانند پودر پروتئین، روغن ماهی و مکمل‌های کلاژن- که بالقوه ارزش اقتصادی بالاتری به همراه دارند.»
اندام‌های ماهی مانند پوست را می‌توان در خوراک حیوانات بکار برد، چرا که پروتئین بالا و خاکستر کمی دارند. تغذیه حیوانات با محصولات جانبی به تغذیه انسان و زنجیره تأمین غذای حیوانات خانگی نیز کمک می‌کند. در حال حاضر، ۳۳ درصد پودر، روغن و هیدرولیزات پروتئین از محصولات جانبی به دست می‌آید. به گفته مالکورپس این رقم می‌تواند افزایش پیدا کند.
آبزی‌پروری اروپا به واردات خوراک مبتنی بر مواد دریایی و کشاورزی مانند پودر و روغن ماهی و سویا وابسته است، بخصوص برای گونه‌های گوشت‌خواری مانند سالمون. جایگزین کردن مواد دریایی با گیاهی، فشار را از دریا به خشکی منتقل می‌کند و سلامت و رفاه حیوانات پرورشی را در معرض خطر قرار می‌دهند.
پروفسور دِیو لیتل از انستیتو آبزی‌پروری که ناظر این مطالعه بود افزود: «استفاده از کل ماهی یک مؤلفه کلیدی در تقویت پایدار سیفود است. در زمینه تکنولوژی و زیرساخت‌ها مشکلاتی وجود دارد که باید مورد بررسی قرار بگیرند و برطرف کردن آنها به سرمایه‌گذاری مالی نیاز دارد. اما آنالیز ما نشان می‌دهد جداسازی محصولات جانبی می‌تواند ارزش و بازدهی تغذیه‌ای را تقویت کند. به این ترتیب تولید آبزی‌پروری بدون استفاده از منابع بیشتر، افزایش می‌یابد.»
جهت مشاهده سایر مقالات اقتصادی آبزیان بر روی لینک زیر کلیک نمایید
