تازه‌ها

قانون ردیابی سیفود

قانون پیشنهاد شده برای قابلیت ردیابی مواد غذایی و سیفود روی کاغذ مفید است ولی آیا اجرای آن می‌تواند برای یک صنعت “طاقت‌فرسا” باشد؟

تغییر پیشنهاد شده در قانون مدرن‌سازی امنیت غذایی (FSMA) می‌تواند قابلیت ردیابی را بهبود بخشد اما اجرای آن برای صنعت سیفود می‌تواند “طاقت‌فرسا” باشد.

هر فیله سالمون که از شرکت فرآوری آکوابانتی در شهر آلبانی ایالت ایندیانا ارسال می‌شود را می‌توان تا بچ تخم ماهی از هچری‌های آن در کانادا ردیابی کرد. علامتگذاری هر قدم در زنجیره سیفود تنها یک بیزینس هوشمندانه یا روند بازاریابی نیست بلکه یک الزام محسوب می‌شود که در نهایت به طرق مختلف به سود مصرف‌کننده نهایی است.

مارک والتون مدیر ارشد فناوری شرکت آکوا بانتی گفت: «از دیدگاه یک تولیدکننده و فرآور قابلیت ردیابی به ما اجازه می‌دهد ماده غذایی را در نقاط بحرانی کنترل پیگیری کنیم و مطمئن شویم که دما حفظ شده و ماده غذایی عاری از پاتوژن است. همچنین موارد دیگری که باید از نظر امنیت غذایی در سراسر زنجیره تأمین نگران آن باشیم را کنترل می‌کنیم. ما محصول خود را از ابتدا تا بارگیری در کامیون [فرآوری ثانویه] ردیابی می‌کنیم.»

ایجاد یک ردپای جامع دیجیتالی بخشی از تعهد آکوابانتی به مقوله قابلیت ردیابی سیفود است و این موضوع قرار است به قانون تبدیل شود. کنگره US در ۲۰۱۰ قانون مدرن‌سازی امنیت غذایی (FSMA) را به تصویب رساند و این قانون پنج سال بعد اجرایی شد. قانون اولیه حاوی هفت بند بود که برای تضمین امنیت عرضه مواد غذایی طراحی شده بودند و به عنوان “جامع‌ترین اصلاح قوانین ایمنی مواد غذایی در بیش از ۷۰ سال گذشته” مطرح شد.

قابلیت ردیابی یک مؤلفه کلیدی در قانون اولیه مورد حمایت FDA بود. در ۲۰۲۱، FDA قانون پیشنهادی برای قابلیت ردیابی مواد غذایی FSMA را اضافه کرد. بخش ۲۰۴ آن الزام ثبت سوابق برای مواد غذایی در لیست قابلیت ردیابی را مقرر نمود. گونه‌های ماهیان استخوانی، سخت‌پوستان، صدف‌های دوکپه‌ای در لیست مذکور قرار دارند و این قانون برای کسانی که با تولید، فرآوری، بسته‌بندی و نگهداری این گونه‌ها به عنوان ماده غذایی سروکار دارند به اجرا درمی‌آید.

فرصت برای اظهار نظر عمومی در خصوص قانون پیشنهاد شده تا ۲۲ فوریه به پایان می‌رسد.

برایان هیچکاک مدیر اجرایی مرکز جهانی قابلیت ردیابی مواد غذایی در انستیتو تکنولوژی مواد غذایی (IFT) توضیح داد: «این مقررات مجموعه داده‌های کلیدی مرتبط با هر مرحله از عملیات ضروری ردیابی که FDA تعیین کرده را تعریف می‌کند. این مراحل باید در زنجیره تأمین ثبت شوند. قانون FSMA سازمان FDA را قادر می‌سازد تا به جای اینکه بعد از بروز مشکلات به آنها واکنش نشان دهد، با تمرکز بیشتری از بروز مشکلات امنیت غذایی جلوگیری نماید.»

بار اثبات قانون

به گفته چیپ تری مدیرعامل و از بنیان‌گذاران بلو تریس، این قانون ممکن است منطقی به نظر برسد اما اجرای آن طاقت‌فرسا خواهد بود.

پلتفرم مدیریت صدف در شرکت بلو تریس یک سیستم دیجیتالی برای ردیابی محصولات اویستر مزرعه‌داران در زنجیره عرضه است. مدت‌ها قبل، از تولیدکنندگان خواسته شد برچسب‌هایی روی محصولات بزنند که محصول تا مبدأ اولیه قابل ردیابی باشد.

جهت مشاهده سایر مقالات اقتصادی آبزیان بر روی لینک زیر کلیک نمایید

اقتصاد آبزیان با بتا

او افزود: «برای بسیاری [از عملیات‌ها] این کار دشوار خواهد بود. بخصوص برداشت‌کنندگان و توزیع‌کنندگان کوچک تا متوسط. همین حال ثبت همه موارد دردسرساز است و قرار است دشوارتر هم بشود. برخی شرکت‌ها قادر نیستند روند کارشان را تغییر دهند و اگر [FDA] این قانون را اجرایی کند، این امر می‌تواند به معنی جریمه، پرونده‌های قضایی و حتی تعطیلی آنها باشد.»

جو لاسپروگوتا معاون توسعه محصول در شرکت ساموئلس سیفود ساعت‌های زیادی صرف محاسبه این موضوع کرده که چگونه ۳۰ میلیون پوند سیفود فرآوری و ارسال شده از فیلادلفیا را ردیابی کند. پس هنگامی که قانون پیشنهادی اجرایی شود، این توزیع‌کننده سیفود آن را رعایت خواهد کرد.

«قابلیت ردیابی صددرصدی ایده فوق‌العاده‌ای است، اما ما چگونه قرار است آن را انجام دهیم؟ این قانون هر چیزی که می‌فروشیم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به شکل مضحکی پیچیده است.»

شرکت ساموئلس سیفود با بلو تریس همکاری می‌کند تا پلتفرم مدیریت صدف‌هایش را تست کند و یک سیستم دیجیتالی برای ردیابی ۲۵ میلیون صدف ایجاد نماید که هر ساله در مسیر فرآوری حرکت می‌کنند.

در حال حاضر، کل اطلاعات روی برچسب‌های صدف مکتوب است و با وجود افزایش قابل توجه در حجم محصولات ارسالی آنها، لاسپروگوتا تصدیق می‌کند که ساموئلس سیفود هنوز از همان سیستم قدیمی استفاده می‌کند و مقررات ثبت سوابق در قانون پیشنهادی FSMA در آن رعایت نمی‌شود.

تست بتا برای اسناد دیجیتالی صدف قرار است در چند هفته راه‌اندازی شود. بعد از آن لاسپروگوتا چگونگی ردیابی سیفودی که از مزارع می‌آید و با قایق به سراسر دنیا ارسال می‌شود را تعیین خواهد کرد. این فرآیند پیچیده‌تر خواهد شد زیرا برش‌های محصول اغلب در طی فرآوری با هم مخلوط می‌شوند.

هنگامی که کارخانه فرآوری آکوابانتی در سال ۲۰۲۱ در ایندیانا بازگشایی شد، سوابق به شکل دیجیتالی ثبت شدند. اطلاعات برش‌های سالمون به ردپای دیجیتالی که از هچری آن‌ها در کانادا آغاز می‌شود اضافه شد. لازم به یادآوریست که آکوابانتی تنها شرکت در جهان است که دارای مجوز فروش ارگانیسم‌های دستکاری شده ژنتیکی برای مصرف در ایالات متحده و کانادا می‌باشد. والتون گفت: «این اقدامات یک امر غیرممکن محسوب نمی‌شوند، زیرا ما خودمان از قبل بسیار کنترل شده عمل می‌کنیم.»

در ردپای دیجیتالی اغلب شکاف‌هایی وجود دارد؛ مثلا صدور گزارش‌های کاغذی به جای گزارش‌های الکترونیکیِ قابل ارسال از جمله مشکلاتی است که FSMA می‌خواهد برطرف سازد.

به گفته بلیک هریس، مدیر ارشد قابلیت ردیابی مواد غذایی در IFT، این قانون برای واردات سیفود الزام قابلیت ردیابی را مشخص می‌کند، مقررات بیشتری برای تمام تولیدکنندگان جهت جمع‌آوری داده‌ها اِعمال می‌کند و ۲۴ ساعت مهلت می‌دهد تا داده‌ها را به FDA ارائه دهند.

«اینجا عملیات‌هایی وجود دارند که می‌توانند با حداقل وقفه در جریان کار از [بخش ۲۰۴] قانون پیرونی کنند. البته برخی از قسمت‌ها برای تضمین رعایت قانون، نیازمند همکاری با سایر شرکاء در زنجیره تأمین خواهند بود.»

لیزا ودیگ، معاون امور نظارتی و فنی انستیتو ملی شیلات (NFI) این قانون پیشنهادی را “بیش از حد سخت برای آنچه مورد نیاز است” توصیف کرد.

او گفت: «با چنین صنعت جهانی، FDA باید شرایط بقیه کشورها را نیز در نظر داشته باشد. اگر [الزام] قابلیت ردیابی به قوت خود باقی بماند، اطلاعات آنها نیز باید مورد استفاده قرار بگیرد. ما نمی‌خواهیم تولیدکنندگان مجبور باشند شش نوع داده‌های مختلف یا داده‌هایی در فرمت‌های مختلف ارائه دهند.»

NFI نظرات در خصوص بخش ۲۰۴ را در طی دوره اظهارنظر عمومی به FDA تحویل داد. در بخشی از نظرات آمده: «این قانون پیشنهادی از چند جهت از اختیارات قانونی که کنگره برای FDA تعیین کرده فراتر رفته و مقرراتی را به شرکت‌های سیفود تحمیل می‌کند که … به واسطه آن اطلاعات موجود در سوابق جداگانه شرکت‌های سیفود تکرار می‌شود.»

هریس از انستیتو IFT یادآور شد، سیفود کامودیتی سختی برای ردیابی است، زیرا زنجیره‌های تأمین دارای لایه‌های چندگانه از فرآوری، بسته‌بندی و کانال‌های توزیع سیفود هستند و محصول باید از کشتی‌های تجاری گرفته تا استخرهای میگو تأمین شود.

پلتفرم گفتگوی جهانی پیرامون قابلیت ردیابی سیفود، برای عناصر کلیدی داده‌ها و عملیات ردیابی ضروری در سراسر مسیر عرضه و همچنین تبادلات داده‌ها در پلتفرم‌های تکنولوژی در صنعت سیفود، استانداردهایی را تعیین کرد. این استانداردها به نوعی راهنمایی است که لاسپروگوتا از FDA می‌خواهد. او نگران است که آژانس فدرال هیچ کمکی در پشتیبانی از تلاش‌ها برای رعایت قانون FSMA بعمل نیاورد.

هرچند این قانون پیشنهادی، در صورت پذیرفته شدن تا ۲۰۲۳ اجرایی نمی‌شود، اما لاسپروگوتا معتقد است: «من تغییر ناگهانی در تصمیمات FDA نمی‌بینم و انتظار می‌رود همه این قانون را رعایت کنند.»

تغییر در راه است

در عین حال، تولیدکنندگان و فرآوران سیفود در تلاشند در مسیر ردیابی دیجیتالی قدم بردارند.

تولیدکنندگان صدف به دلیل سیستم برچسب فعلی به راحتی می‌توانند با این شرایط انطباق یابند. تری در حال حاضر با ۱۷۰ برداشت‌کننده و ۳۰ توزیع‌کننده همکاری می‌کند تا یک زنجیره دیجیتالی پدید آورد که از یک پرینتر گرمایی ارزان و جوهر بی‌خطر غذایی برای چاپ نوشته‌ها استفاده می‌کند و داده‌ها از طریق دستگاه‌های بی‌سیم و ارتباط بلوتوث منتقل می‌شوند.

تری گفت: «استراتژی تکنولوژی ما کار را برای شرکت‌های محلی سیفود که دوستدار تکنولوژی نیستند و نمی‌خواهند دوستدار تکنولوژی باشند، بسیار آسان نموده است. آنها تنها چیزی می‌خواهند که کار کند. این آغاز کار است و راه درازی برای رسیدن به توزیع‌کنندگان کوچک تا متوسط باقی مانده است.»

با وجود فرآیند سخت رعایت این قانون، تری معتقد است ردیابی کامل در زنجیره تأمین مزیت‌هایی را به همراه دارد، مانند استفاده از کدهای QR برای سفارش‌دهی یکپارچه، بررسی تاریخ دیجیتالی و استامپ‌های حرارتی در سراسر زنجیره عرضه جهت اطمینان از سالم بودن اویستر برای مصرف و همچنین کاهش تقلب در سیفود. والتون در تأیید این قانون افزود: «ما این مسائل را دردسر نمی‌بینیم بلکه آنها را بخشی از بستری می‌بینیم که برای تبدیل شدن به یک تولیدکننده مسئولیت‌پذیر سیفود مورد نیاز است.»