بین تولید میگو پرورشی و بازارهای آن شکاف جهانی وجود دارد
تقاضا و بازار میگو
بازارهای میگو و تقاضا برای آن با سرعتی مشابه سرعت تولید، توسعه نمی‌یابد.
بین تولید میگو پرورشی و بازار آن یک شکاف جهانی وجود دارد، چرا که تقاضا در سال‌های اخیر با سرعتی مشابه سرعت تولید توسعه نیافته است. پتانسیل قابل توجهی برای توسعه تولید وجود دارد، اما بازارها نمی‌توانند آن را جذب کنند به گونه‌ای که هر جزء از زنجیره ارزش عادلانه سود ببرد.
تمام صنایع تولید گوشت- از جمله سیفود- ممکن است چرخه‌های بیزینسی و فراز و نشیب‌های مکرر حاصل از شیوع بیماری، شرایط اقتصادی، تغییر در تقاضای در بازار و سایر موارد را طی کنند. در این زمینه، صنعت جهانی میگو پرورشی نیز تفاوتی با سایر صنایع ندارد، هرچند یک امتیاز را می‌توان برای آن درنظر گرفت.
صنعت میگو چگونه با سایر صنایع تولید گوشت متفاوت است؟ توسعه غیرعادی تولید در سال‌های اخیر عمدتا از سوی اکوادور و چند کشور دیگر اتفاق افتاده است. طبق اعلام اتاق ملی آبزی‌پروری اکوادور، داده‌های اخیر صادرات میگو از ژانویه تا اکتبر افزایش ۱۹ و ۳۱ درصدی به ترتیب در حجم و ارزش در ۲۰۲۱ نسبت به ۲۰۲۰ و ۳۲ و ۴۳ درصدی در ۲۰۲۲ نسبت به ۲۰۲۱ را نشان می‌دهد.
از ۲۰۰۱، تولید سالانه بین ۷ و ۳۴ افزایش یافته و به طور میانگین صادرات آن در دهه گذشته هر ۲.۵ سال دو برابر جهش داشته است. در ۲۰۲۱ اکوادور تقریبا ۲۰ درصد کل تولید جهانی میگو را به خود اختصاص داده و طبق گزارش‌ها در ۲۰۲۲ در مسیر عبور ازین حجم قرار گرفته است. در آسیا صنعت تولید میگو در هند، ویتنام و اندونزی نیز رشد بسیار چشمگیری را در دهه گذشته تجربه کرد، البته نه به اندازه اکوادور. سایر کشورها نیز پتانسیل قابل توجهی برای تداوم افزایش تولید میگو پرورشی دارند، از جمله برزیل و ونزوئلا.
بدون هیچ شکی، با توجه به تداوم پیشرفت‌ها در بهبود ژنتیک، تغذیه، کنترل سلامت و سایر زمینه‌ها این صنعت می‌تواند مقادیر زیادی میگو پرورشی تولید کند. کوتاه شدن چرخه زندگی میگو پرورشی که اجازه می‌دهد به شرایط متغیر بازار به سرعت واکنش نشان دهد نیز عامل دیگری در رشد تولید است. اما سوال بزرگ‌تر این است که آیا بازارهای فعلی این حجم از تولید را جذب می‌کنند.
اما علایمی از یک روند نزولی به دلیل کاهش قیمت‌ها، تورم جهانی، رکود بالقوه و همچنین بلاتکلیفی‌های اقتصادی در بازارهای اصلی صادرات، مشاهده می‌شود. دلایلی برای نگرانی وجود دارد، چرا که مزرعه‌داران میگو در کشورهای مختلف تمایلی به حفظ نرخ ذخیره‌سازی و حتی ذخیره‌سازی استخرهایشان در زمان فعلی ندارند. این امر حاکی از کاهش تولید در اوایل سال آینده و کاهش احتمالی در صادرات جهانی است.
بنابراین به نظر می‌رسد یک شکاف وجود دارد، زیرا بازارهای جهانی میگو و تقاضا با سرعتی مشابه تولید، گسترش نمی‌یابد. دلایل مختلفی را می‌توان برای آن ذکر کرد، از جمله پیامدهای جدی پاندمی جهانی و اثرات آن روی اقتصاد جهانی، زنجیره‌های عرضه، رشد اقتصادی و صنعتی و تجارت. ما بالاخره به این پیامدها غلبه خواهیم کرد، اما در خصوص تقاضا چطور؟
توسعه تقاضا برای میگو پرورشی باید تمام دست‌اندرکاران را در زنجیره ارزش درگیر سازد، و تمام افراد از تولیدکنندگان تا بازاریابان را شامل شده و صنایع فرعی مانند تولیدکنندگان خوراک و تجهیزات و سایر عرضه‌کنندگان مواد و خدمات را دخیل سازد.
به طور کلی محصولات میگو باید ارزان باشد و در مقایسه با سایر گزینه‌هایی مانند سیفود، مرغ و گوشت گوساله، برای مصرف‌کننده نهایی به شکل رقابتی قیمت‌گذاری شود. این صنعت همچنین نیاز دارد کیفیت و قابلیت دسترسی ثابت و همچنین محصولاتی با ارزش افزوده بیشتر و با مصرف آسان ارائه دهد. افزایش سهم بازار در بخش‌های رو به رشد فست فود کلید توسعه تقاضا و مصرف میگو است. حضور میگو در بازارهای داخلی بسیاری از کشورها می‌تواند و باید افزایش یابد. ابتکارات اخیر هند در این زمینه قابل ستایش است.
دستیابی به نسل‌های جدید که تعهد بیشتری به مسئولیت‌پذیری زیست‌محیطی و غذاهای سالم نشان می‌دهند و همچنین تبدیل کردن آنها به مصرف‌کنندگان دائمی ضروریست. نوآوری مستمر در کل زنجیره تولید و بازاریابی نیز دارای اهمیت است. پاسخ به انتظارات روز افزون مصرف‌کنندگان به لحاظ سلامتی، پایداری و مسئولیت‌پذیری ضروریست و داشتن گواهی مقتضی یک ابزار با ارزش برای رسیدن به این اهداف است.
صنعت میگو پتانسیل قابل توجهی برای توسعه تولید جهانی و رسیدن به میلیون‌ها مصرف‌کننده بیشتر را دارد. این کار بر اساس فشرده‌سازی مسئولانه و بهبود تکنولوژی و روش‌های تولید انجام می‌شود. اما اولین و مهم‌ترین نکته این است که بازارها باید بتوانند به شکل مقرون به‌صرفه‌ای این حجم از تولید را جذب کنند و هر جزء از زنجیره ارزش از آن سود ببرد، نه فقط بخش‌هایی از آن.
جهت مشاهده سایر مقالات اقتصادی آبزیان بر روی لینک زیر کلیک نمایید
