چه چیزی باعث شد میگو اکوادور پادشاه شود؟
صنعت میگو بیش از ۲۵۰,۰۰۰ موقعیت شغلی مستقیم و غیرمستقیم در اکوادور ایجاد کرده است.
در سال‌های گذشته این صنعت از بحران‌های متعددی آسیب دیده، اما به کمک تحقیقات، سرمایه‌گذاری و بدون درخواست کمک از دولت رشد کرد.
در طی ۲۰۲۱، صادرات میگو از مرز ۱/۶ میلیارد پوند عبور کرد و کیفیت آن، اکوادور را در جایگاه بزرگ‌ترین تولیدکننده در مقیاس جهانی و بالاتر از چین، ویتنام، هند، اندونزی، آمریکای جنوبی، مکزیک، آمریکای مرکزی، ایالات متحده و اروپا قرار داد.
۱۰ سال قبل درآمد این صنعت از ۱/۱ میلیارد دلار فراتر نمی‌رفت، اما در سال گذشته بیش از ۴/۱ میلیارد دلار درآمد تولید کرد. مجله تخصصی آکواکالچر اکوادور را به عنوان اولین کشوری اعلام کرد که به این حجم تولید رسیده است.
دو عامل اصلی در موفقیت آن تعهد به نوآوری و تحقیقات برای یافتن راه‌های بهتر تولید است. بعلاوه این صنعت از این واقعیت سود می‌برد که دولت تلاشی نکرده تا الزامات، روش‌ها و مقررات ناکارامد را به آن تحمیل کند و زمان و منابع با ارزش را بیهوده صرف نماید. در واقع دخالت دولت در این صنعت اندک بود.
جهت مشاهده صفحه اختصاصی خوراک میگو پرورشی بتا بر روی لینک زیر کلیک نمایید
مقاومت صنعت میگو در بحران‌های متعدد
از آنجا که تولید میگو تقریبا ۵۰ سال قبل شروع شد، این صنعت دچار بحران‌های متعددی شده است. اول، مرگ و میر بالایی در این صنعت اتفاق افتاد که دسته‌های بزرگ مرغان دریایی را تحریک کرد تا به استخرهای پرورشی که تازه احداث شده بودند حمله کنند.
بعد بیماری همه‌گیری به نام سندروم تورا و لکه سفید شایع شد. بیماری دوم یکی از عوامل تعیین‌کننده در تراژدی تولیدی و اقتصادی بود که در سال ۱۹۹۸ تجربه شد. ورشکستگی‌ها شدت گرفت و صادرات به کمتر از ۳۰۰ میلیون پوند کاهش یافت.
این اتفاق- به همراه سایر رخدادها- آغازی بود برای بحران‌های بانکی ۱۹۹۹. برای رهایی از تمام این مشکلات، صنعت میگو مجبور بود به سرمایه‌گذاری قوی در تکنولوژی، نوآوری و انواع بهتری از تولید متکی شود.
به گفته اتاق آبزی‌پروری (CNA)، حجم فعلی صادرات نتیجه فرآیند طولانی انطباق‌پذیری در تغذیه محصول، مدیریت و سیستم‌های تکنولوژیکی است.
این پروسه طولانی شامل نوآوری‌هایی مانند تخم‌ریزی میگو ماده در لابراتوار با بریدن چشم میگو، تولید مثل در لابراتوار و تحقیق و توسعه روی خوراک‌های بهتر و متعادل است.
بعد از فاجعه سال ۱۹۹۸ هشت سال طول کشید تا بهبودی حاصل شود. یعنی در سال ۲۰۰۶ شرایط تنها به روال سابق بازگشت.
دخالت کمتر از سوی دولت
والتر اسپوریر اقتصاددان و سردبیر مجله Analysis Weekly توضیح داد که فاکتور متمایزکننده دیگر در صنعت میگو مداخله‌گری اندک دولت و عدم تشریفات اداری و موانع دولتی است.
«فعالیت میگو از نبود مقررات دست و پاگیر در سال‌های طولانی سود برده است.»
حتی در دهه هفتاد قرن گذشته که توسعه هر چیزی منوط به طراح‌های دولتی بود، این صنعت نوپا از برنامه‌های دولتی کنار ماند. در حالیکه مقررات و موانع در تولید موز و پرورش سنتی ماهی فراوان بود.
اسپوریر اشاره کرد: «در دهه هفتاد دولت در هر چیزی مداخله می‌کرد. برخی از تولیدکنندگان میگو تا آن زمان پرورش دهنده موز بودند و در معرض خطر اصلاحات کشاورزی قرار داشتند. این خطر وجود داشت که زمین‌هایشان مصادره یا از آنها سلب مالکیت شود. اما پرورش میگو در زمین‌های مسطح با آب شور به اجرا درمی‌آمد که مناسب کشاورزی نبود، بنابراین مشمول قانون اصلاحات کشاورزی نشد.»
اما در خصوص پرورش ماهی مقرراتی وجود دارد مبنی بر چگونگی ادغام شرکت‌ها و همچنین مقدار محصولی که باید صادر شود و مقدار محصولی که باید در بازار داخل به فروش برسد.
