پرورش ماهی در آسمان
آپولو و پرورش ماهی
یک مزرعه بزرگ ماهی در فضای بسته تولید مواد غذایی در سنگاپور را امکان‌پذیر می‌سازد
گروه آبزی‌پروری آپولو در سنگاپور که به شدت با کمبود فضا روبروست در حال ساخت مزرعه آبزی‌پروری در هشت طبقه در فضای بسته است.
به زودی گروه آبزی‌پروری آپولو یکی از بزرگ‌ترین مزارع عمودی جهان را در سنگاپور راه‌اندازی می‌کند. این مزرعه که ساخت آن به دلیل کووید-۱۹ به تأخیر افتاده، به محض تکمیل شدن دارای هشت طبقه خواهد بود. به گفته شرکت تنها ارتفاع این مزرعه نیست که آن را از سایر مزارع متمایز می‌سازد.
این مزرعه با تکنولوژی پیشرفته هر ساله تا ۳,۰۰۰ تن گروپر هیبریدی، قزل‌آلا مرجانی و میگو تولید خواهد کرد. به گفته کرونو لی سخنگوی شرکت، با ارزیابی بازدهی ماهی در هر تن آب، این رقم شش برابر عملیات‌های آبزی‌پروری مرسوم در این کشور در جنوب شرق آسیاست.
در راستای راه‌اندازی پروژه، شرکت امیدوار است در این طرح جاه‌طلبانه برای ارتقاء امنیت غذایی این دولت‌شهر جزیره‌ای کوچک سهیم باشد. سنگاپور درحال حاضر ۹۰ درصد مواد غذایی خود را وارد می‌کند.
چونگ ییتنگ استادیار موسسه تکنولوژی سنگاپور که با این شرکت همکاری ندارد گفت، تجمیع مزارع ماهی یکی از ابتکارات کلیدی است که کشور کوچک سنگاپور به لحاظ جغرافیایی به آن نیاز دارد تا هدف ”۳۰ تا ۳۰″ را برای امنیت غذایی محقق سازد؛ و آن تولید ۳۰ درصد نیازهای غذایی در داخل تا ۲۰۳۰ است.
آپولو در سال ۱۹۶۹ تأسیس شده و در زمینه آبزی‌پروری در سنگاپور تازه‌کار محسوب نمی‌شود. از دهه ۱۹۷۰ این شرکت در حال پرورش ماهیان تزئینی در بیش از ۳۰۰ مزرعه در منطقه است. اما هنگامی که اریک انجی در سال ۲۰۰۹ مدیریت این بیزینس خانوادگی را برعهده گرفت، به سرعت با تولید ماهیان دریایی با مصرف غذایی به محصولاتش تنوع داد و متدهای پرورش را از عملیاتی‌هایی در آلمان، ژاپن و اسرائیل اقتباس کرد. نتیجه آن احداث یک مزرعه سه-طبقه در منطقه لیم چو کانگ، یک نقطه سبز کمیاب در حاشیه سنگاپور بود. این مزرعه آبزی‌پروری به مدت یک دهه است که فعالیت دارد.
مزرعه لیم چو کانگ در هر سطح دارای دو تانک با ظرفیت ۱۳۵ متر مربع است که آب آن از دریا تأمین می‌شود. یک سیستم مراحل فیلتر، تصفیه و کنترل آب را برعهده دارد و آب مجددا در مزرعه به گردش درمی‌آورد. در نتیجه تنها پنج درصد از آبی که توسط ماهی آلوده می‌شود نیاز به تعویض دارد. لی می‌گوید، در هر دو مزرعه جدید و فعلی هدف به صفر رساندن تعویض آب با استفاده از گیاهان آبزی است که آب را به طور طبیعی تصفیه می‌کنند. این روش با سیستم مزارع سنتی در ساحل در تضاد است که مزرعه‌داران به طور معمول کل آب تانک‌ها را تعویض می‌کنند.
لی می‌گوید، در این ۱۰ سال که مزرعه لیم چوکانگ فعالیت دارد و هر سال تقریبا تا ۲۰۰ تن ماهی تولید می‌کند، شرکت مجموعه‌ای از داده‌های دقیق در خصوص چگونگی افزایش بازدهی را جمع‌آوری نموده است. این داده‌ها در تأسیسات جدید بکار گرفته خواهند شد.
«ما مقدار آب مورد نیاز، شرایط آب و مقدار خوراک اندازه‌گیری شده برحسب گرم برای هر متر معکب آب را می‌دانیم. در نتیجه می‌توانیم در مدت زمان بسیار کوتاه‌تر ماهی با سایز مناسب برای بازار را تولید کنیم.»
ایده تقویت این سیستم به جای توسعه آن، پاسخی به کمبود فضا در این دولت-شهر آسیایی است. لی می‌گوید: «ما در یک کشور بسیار کوچک هستیم و اختصاص زمین بسیار دشوار است. پس به جای توسعه افقی، چرا مزرعه را به شکل عمودی گسترش ندهیم؟»
احداث مزارع بزرگ‌تر در نزدیکی ساحل تنها رویکردی نیست که این دولت-شهر برای رسیدن به هدف ۳۰ تا ۳۰ در پیش گرفته است. برای مثال در اواخر ۲۰۱۹ یک مزرعه دور از ساحل در پنج کیلومتری ترمینال قایق‌های چانگی افتتاح شد. این مزرعه با استفاده از یک سیستم بسته هر ساله در چهار تانک ۱۶۶ تن باراموندی، سرخو و گروپر تولید می‌کند. ییتنگ می‌گوید: «هنگامی که کیفیت آب در اطراف مزرعه نامطلوب است این سیستم به طور کارآمدی ماهیان را از آب دریا جدا می‌سازد.» در این تأسیسات مستقل بدون نیاز به هزینه اولیه برای زمین‌های گران‌قیمت یا هزینه‌های بالای انرژی، سیستم کنترل مزرعه عمودی آپولو ارائه شده است.
هرچند لی اصرار دارد که مزرعه هشت طبقه آپولو به لحاظ اقتصادی با مزارع سنتی ماهی قابل رقابت خواهد بود، اما هزینه‌های بالای عملیاتی یکی از دلایل اصلی محدود باقی ماندن مزارع عمودی تجاری در جهان است.
به گفته ماریان کافون بنیان‌گذار و مدیر اجرایی اتحادیه مزارع مداربسته، در ایالات متحده اکثر مزارعی که توسط این اتحادیه معرفی می‌شوند در فضای باز قرار دارند و بسیار کوچک‌تر از این مزرعه در سنگاپور هستند. «یعنی ما چندان به نهاده‌های مصنوعی مانند کنترل دما، وابسته نیستیم.»
او افزود: «بسیاری از سیستم‌های بزرگ‌تر برخی مزیت‌های طبیعی سیستم‌های مداربسته را از بین می‌برند؛ به این طریق که از انرژی زیادی برای سرد کردن یا گرمادهی و پمپ‌های گردش آب استفاده می‌کنند. این بدین معنا نیست که معایب آنها از مزیت‌شان بیشتر است، اما یک سیستم کوچک‌تر با طراحی خوب نسبت به مزارع در مقیاس بزرگ‌تر می‌تواند بسیار کارایی بالایی در محیط‌زیست داشته باشد.»
افزایش هزینه‌های عملیاتی یک مزرعه بزرگ به قیمت محصول منتقل می‌شود: یک فیله ۱۵۰ گرمی گروپر هیبریدی آماده طبخ از شرکت آپولو برای مصرف‌کننده ۱۲ دلار هزینه خواهد داشت. این قیمت تقریبا دو برابر فیله گروپر منجمد است که در فروشگاه فر پرایس، بزرگ‌ترین خرده‌فروشی سنگاپور عرضه می‌شود.
به گفته کافون، مزارع بزرگ و بسته در آمریکای شمالی و سایر نقاط جهان رواج بیشتری یافته‌اند. نقاط کمی در جهان وجود دارند که بیش از سنگاپور به رشد تولید نیاز داشته باشند و این نیاز با شیوع کووید-۱۹ تشدید شد.
لی گفت: «کووید-۱۹ باعث گسترش آگاهی از عدم امنیت غذایی در بین مردم سنگاپور شد و حالا یک تغییر بزرگ در تفکر برای تولید داخلی بوجود آمده است.» آپولو نیز تصمیم دارد از این تغییر نهایت استفاده را ببرد.
جهت مشاهده سایر مقالات اقتصادی آبزیان بر روی لینک زیر کلیک نمایید
