راه‌حل‌هایی برای کنترل کارآمد آلودگی آب در پرورش میگو
بکار بردن مدل‌هایی برای پرورش میگو با گونه‌های دیگر مانند ماهی کفال (Mullet) یا تیلاپیا در استان بین دین (ویتنام) نشان می‌دهد مزرعه‌داران می‌توانند آلودگی منابع آب را کنترل کرده و درآمدشان را افزایش دهند.
آلودگی آب علت اصلی بیماری میگو
ساخت تانک فیلتر آب
طبق اعلام شیلات استان بین دین، آلودگی شدید آب در برخی مناطق پرورش میگو که هنوز ثبت نشده‌اند عامل اصلی شیوع بیماری میگو محسوب می‌شود.
واقعیت نشان می‌دهد تعداد مناطق پرورش ماهی با زیرساخت ضعیف از تعداد مزارع ثبت شده در بین دین بیشتر است. مناطق پرورش میگو گسترده سیستم تأمین آب مجزا برای استخر و همچنین سیستم تخلیه فاضلاب جداگانه ندارند و آب مستقیما وارد محیط‌زیست شده و به انتشار آلودگی می‌انجامد.
به دلیل آلوده شدن جدی آب مزرعه و شیوع مستمر بیماری در میگوها، بسیاری از خانواده‌ها که میگو پاسفید را به شکل متراکم و نیمه‌متراکم در منطقه فومی پرورش می‌دهند قبل از ورودی آب نهر به استخر آن را فیلتر می‌کنند.
تانک فیلتر آب به ابعاد ۶ متر عرض، ۴ متر طول و ۲ متر عمق از آجرهای سیمانی درست شده است. کف تانک با ردیفی از سنگ‌های مرجانی و یک لایه کربن فعال پوشانده شد و یک لایه ضخیم شن در روی آنها قرار می‌گیرد. آب از مدار زیرزمینی به داخل تانک پمپ می‌شود بعد از طریق یک لوله بزرگ پلاستیکی وارد استخر می‌شود. پمپ و فیلتر کردن مستمر کمک می‌کند آب قبل از ورودی به استخر تمیز شده و تغییر اندکی در جلبک‌ها ایجاد می‌شود.
مالکان مزارع باید هر ۳-۵ ماه لایه شنی را تعویض کنند. سنگ‌های مرجانی بعد از ۱ سال استفاده باید خارج شده و بعد از تمیز شدن به تانک بازگردانده می‌شوند تا از انتقال آلودگی از رسوبات به تانک جلوگیری بعمل آید. روش استفاده از تانک‌های فیلتر آب برای پرورش میگو در بسیاری از استخرهای میگو پاسفید در محله می‌آن (منطقه فو می) بکار می‌رود.
اثرگذاری مضاعف با پرورش مختلط ماهی و میگو
مزرعه‌داران میگو در شهر هوآی نهون، در استخر میگو ماهی کفال نیز پرورش می‌دهند و اینچنین ماهی می‌تواند محیط استخر را تمیز کند. این روش پرورش توام کمک می‌کند بیماری‌های زیست‌محیطی در میگو محدود شود و برای مزرعه‌داران هم پرورش ماهی درآمد بیشتری به همراه دارد.
دُمین کوانگ معاون مرکز توسعه کشاورزی بین دین گفت، خانواده‌های پرورش‌دهنده باید در طی فرآیند پرورش فاکتورهای زیست‌محیطی را مدیریت کنند. همچنین به طور منظم رنگ آب و وضعیت سلامت و بیماری ماهی کفال را نیز مورد بررسی قرار دهند تا بتواند به موقع اقدام کنند.
لادونگ کوانگ، مزرعه‌داری که در شهر هوآن نهون ماهی کفال را در استخر میگو پرورش می‌دهد گفت: «ماهی کفال همه‌چیز خوار است و عمدتا ذرات ارگانیک را می‌خورد. این ویژگی برای تمیز کردن محیط استخر میگو بسیار مفید است. بعلاوه، تکنیک پرورش ماهی کفال دشوار نیست. تعداد بیماری‌های این ماهی اندک بوده و نرخ بازماندگی در آن بالاست. پرورش ماهی کفال و میگو به شکل مختلط با نسبت ۱ به ۴ در یک محیط دو برابر سودآوری دارد. در عین حال مدت زمان و هزینه خوراک‌دهی به ماهی نیز کاهش می‌یابد.
از آنجا که هنگام روشن بودن دستگاه هواده غذای میگو همیشه در کف آب رها می‌شود، مقدار زیادی غذا باقی می‌ماند و ماهی آن را می‌خورد. به این ترتیب آنها از یک منبع غذا برخوردار می‌شوند و سریع‌تر رشد می‌کنند. پرورش ماهی کفال در استخرهای میگو نتایج مضاعف دارد که هم برای آب مفید است که رشد میگو را تضمین می‌کند و هم درآمد بیشتری برای مزرعه‌داران به همراه دارد.»
در مزارع پرورش میگو در راستای امنیت زیستی در روستای دونگ دی‌ین، استخرهای میگو را می‌توان با تیلاپیا با تراکم ۱ ماهی در هر ۲ متر مربع ذخیره‌سازی کرد. به این ترتیب ماهی کف استخر را تمیز کرده و آب با کیفیت برای پرورش میگو فراهم می‌کند.
جهت مشاهده سایر مقالات مرتبط با آبزی پروری حرفه ای بر روی لینک زیر کلیک نمایید.
