چرا سرمایه‌گذاری روی تولید آبزی‌پروری دور از ساحل؟
چرا سرمایه‌گذاری روی تولید آبزی‌پروری دور از ساحل؟
مستقر کردن یک مزرعه آبزی‌پروری دور از ساحل هم گران است و هم پر خطر با اینحال نمونه‌هایی از سرمایه‌گذاری‌های سودآور وجود دارد.
در وبیناری که به تازگی توسط اینوواسی (Innovasea) برگزار شد پیام‌های روشن، صادقانه و کوتاهی ارائه گردید. این وبینار به همان اندازه که موارد موفقیت‌آمیز را بیان کرد، چالش‌هایی از فعالیت در محیط‌های دور از ساحل را نیز نشان داد.
فیلیپه رامیرز مدیر توسعه اینوواسی توضیح داد: «برای یک مزرعه کوچک با ظرفیت ۵۰۰ تن، شما الزام سرمایه‌ای ۷-۱۰ میلیون دلاری و هزینه‌های عملیاتی ۵ میلیون دلاری را می‌بینید. هنگامی که تولید را آغاز می‌کنید هزینه‌های عملیاتی با درآمد جبران می‌شود. برای یک مزرعه ۱,۰۰۰ تنی ۱۵-۲۰ میلیون دلار سرمایه با ۱۰ میلیون دلار هزینه عملیاتی در سال را می‌بینید. این ارقام برای مزرعه ۲,۰۰۰ تنی ۲۰-۲۵ میلیون دلار سرمایه با ۱۵ میلیون دلار هزینه عملیاتی است.»
با توجه به اینکه سرمایه مورد نیاز آن کوچک است، این سوال مطرح می شود که چرا آبزی‌پروری دور از ساحل هنوز نسبتا نوع خاصی از تولید بشمار می‌آید. نمایندگان شرکت- که بابت پن غوطه‌ور Aquapod شناخته شده‌اند- با خوشحالی به برخی موضوعات کلیدی پرداختند.
تیلر سلودنیک دانشمند ارشد این شرکت آمریکایی گفت: «هنوز ابهامات زیادی در فضای باز اقیانوس مطرح است. تکنولوژی‌های جدید بسیاری برای تولید وجود دارد، از جمله پن‌ها و سیستم‌های جدید که مردم با آنها آشنا نیستند. افراد با گونه‌های آبزی‌پروری سنتی مانند سالمون، میگو و تیلاپیا بسیار راحتند. آنها بازار و درآمد این محصول را می‌شناسند. اما درباره ماهی سرخو (Snapper)، هامور (Grouper) و عنبر ماهی (seriola) اینطور نیست. برای این گونه‌ها بازار قوی وجود دارد اما برای تولید ۲,۰۰۰ الی ۵,۰۰۰ تن محصول، شناخت چندانی از این گونه‌ها وجود ندارد و یا مزرعه‌داران با آنها راحت نیستند.»
او ادامه داد: «برای آبزی‌پروری در اقیانوس آزاد، محیط نظارتی نسبت به آنچه مردم فکر می‌کنند متفاوت است. US یک نمونه کامل از آن محسوب می‌شود. خط ساحلی در این کشور در معرض امواج قرار دارد و فعالان این صنعت به دنبال تکنولوژی‌های مناسب اقیانوس آزاد می‌گردند. ما دارای یک سیستم پیچیده هستیم و نهادهای مختلفی در آن دخالت دارند. دریافت مجوز زمان بر و هزینه بر بوده و همین امر می‌تواند دلسردکننده باشد. ما مشتریانی از آمریکا لاتین داریم که دولت‌های آنها ممکن است این چارچوب ها را نداشته باشند. مشتریانی داریم که با دولت سروکار دارند، اما کار را از میدان اول در توسعه چارچوب نظارتی آغاز کردند که اطمینان سرمایه‌گذار را از بین می‌برد.»
او همچنین به این واقعیت اشاره کرد که همه سرمایه‌گذاری‌ها در آبزی‌پروری دور از ساحل موفق نبوده‌اند.
«موارد موفق زیادی وجود ندارد. مزارعی هستند که عملکرد عالی دارند، ممکن است برای یک گونه یا منطقه خاص که شما مدنظر دارید یک نمونه موفق وجود نداشته باشد. پس این کار با یک مزرعه جدید سالمون که شما بتوانید دقیقا از یک مورد موفق تقلید کنید و کار آنها را [دور از ساحل] تکرار کنید متفاوت است. این کار یک حوزه بسیار جدید با روش های مختلف برای هر مزرعه است. کسانی هستند که عالی عمل می‌کنند اما ابهاماتی وجود دارد که نمی‌توان به سادگی این روش را بدون اثبات، پذیرفت.»
به گفته لانگلی گاس مدیر اجرایی شرکت، با وجود این موانع برخی از مزارع مجهز به پن‌های غوطه‌ور شرکت اینوواسی در مناطقی که روش سنتی به مشکل برمی‌خورد، مقاومت خوبی نشان دادند.
«مزرعه‌ای در شمال جزیره [الوترا] در اسپنیش ولز بود که با طوفان فرانسیس کاملا از بین رفت اما محصول در پن غوطه‌ور در کف آب جزیره چند روز بعد قابل برداشت بود.»
او در ادامه افزود: «ما یک مشتری در جزیره ججو در کره داریم که در حال حاضر تون بلوفین پرورش می‌دهد. آنها هر چند سال یک بار در معرض طوفان بزرگی قرار می‌گیرد. این یک واقعیت است؛ و پن‌ها از ۱۰-۱۵ سال قبل هنوز در آن منطقه قرار دارند.»
مزیت‌های دیگر پن‌های غوطه‌ور قابلیت پذیرش نسبی آن با سایر منافع دریایی است.
گاس توضیح داد: «منازعات کمتری با افراد ذینفع وجود دارد. قابلیت غوطه‌وری علاوه بر اینکه در مقابل طوفان‌ها دارای مزیت است، به لحاظ زیبایی شناسی نیز برای صنعت توریسم مطلوب است. مزرعه‌ای در هاوایی در سال ۲۰۰۴ مجوز دریافت نموده است. دلیل آغاز بکار مزرعه در آن نقطه این بود که آنها توانستند یک راه‌حل مفید را عملی سازند. صنعت پر جنب و جوش گردشگری و هتلداری در این منطقه با پن‌های شناور روی آب مشکل داشت اما با پن‌ها غوطه‌ور در زیر آب نه.»
فراهم کردن امکان فعالیت تولیدکنندگان در آب‌های گرمسیری می‌تواند روی تولید ماهی نیز تأثیر مثبت برجای بگذارد.
«آب گرمتر سرعت رشد را بالا می‌برد. رشد سالمون سه سال طول می‌کشد تا به برداشت برسد، یک سال در آب شیرین و دو سال در آب شور. ماهی دُم زرد و یا هاماچی- در آب گرمتر هر کجا بسته به دمای آب بین ۱۲-۱۸ ماه به سایز برداشت می‌رسند. اساسا می‌توانید با همین حجم [در سیستم تولید]، بیوماس بالاتری تولید کنید.»
«هر چند این گونه‌ها به لحاظ FCR از سایرین عقب می‌مانند، اما به لحاظ FCR چندان در وضعیت بدی قرار نداریم که شما در بخش‌های توسعه یافته مانند سالمون ، بس و بریم می‌بینید.»
در نتیجه به گفته گاس، بیشتر بیزینس شرکت در حال حاضر در مناطق گرمسیری است.
«در سطح جغرافیایی قابل رویت، در مناطق کارائیب، آمریکای مرکزی و جنوب شرق آسیا شاهد علاقه زیاد مزرعه‌داران هستیم. همچنین در مدیترانه نیز طوفان‌هایی اتفاق می‌افتد و مزرعه‌داران از ساحل دورتر و دورتر می‌شوند. در خاورمیانه اشتیاق زیادی وجود دارد بخصوص در دریای سرخ و دریای عرب. خاورمیانه به دنبال منابع دیگری از درآمد می‌گردد همانطور که ما به سوی مصرف انرژی‌های پاک‌تر می‌رویم. مانند تمام کشورها، آنها نیز به فکر امنیت غذایی خود هستند.»
او افزود: «در آب و هوای سردتر نیز شاهد رشد توجهات هستیم. یک مشتری در کره داریم، ژاپن و همچنین پرتغال و جزایر اسپانیا در اقیانوس اطلس نیز علاقه خود را نشان داده‌اند.»
جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه آبزی پروری حرفه ای به لینک زیر مراجعه نمایید:
