تازه‌ها

قبل از مطالعه این مقاله پیشنهاد میکنیم از صفحه زیر در وبسایت بتا دیدن فرمایید

ضریب تبدیل خوراک پایین، اولین شاخص آبزی پروری کارآمد است (بخش اول)

بار مواد مغذی و معدنی سیستم پرورشی

مقادیر نیتروژن و فسفر در سیستم پرورشی بیشتر به شکل مواد مغذی در دسترس گیاهان هستند که می­توانند رشد فیتوپلانکتون ­ها را تسریع کنند. نیاز به اکسیژن (BOD) در درجه اول بر اساس تنفس ماهی یا میگو بیان می­شود. فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی در حوضچه ­ها و استخرهای پرورشی بارهای سیستم را تا حد زیادی کاهش می­دهند. به طور معمول، کمتر از ۱۰ تا ۳۰ درصد از نیتروژن و فسفر آزاد شده در استخر و مقادیر کمتری از (BOD)، از مجموعه پرورشی خارج شده و به محیط زیست آزاد می­شوند.

در انواع دیگر سیستم های پرورشی، نسبت بیشتری از مواد مغذی و معدنی به محیط تخلیه می­شود. در سیستم­های پرورش در قفس، کل بار سیستم از طریق توری قفس ها به آب اطراف آزاد می­شود.

ضریب تبدیل خوراک پایین مهم است زیرا بار آلاینده سیستم­ها را کاهش می دهد و از کیفیت آب در سیستم پرورش محافظت می کند. همچنین بارهای محیطی را در تمام سیستم­های پرورشی به غیر از قفس کاهش می­دهد. علاوه بر این، ضریب تبدیل خوراک پایین مقدار خوراک مورد نیاز در واحد تولید را کاهش می­دهد.

خوراک خروجی از کارخانه­های صنعتی به مواد اولیه­ای مانند ذرت، گندم، کنجاله سویا، کنجاله کلزا و غیره نیاز دارد که این مواد گیاهی برای تولید به زمین های زراعی نیاز دارند. اکثر خوراک های آبزی پروری به ۰.۲-۰.۳ هکتار زمین در هر تن خوراک تولیدی نیاز دارند. ضریب تبدیل خوراک کمتر، زمین اختصاص یافته به ازای هر واحد بایومس برداشت شده را کاهش می دهد. به عنوان مثال، برای تولید یک تن خوراک با ضریب تبدیل ۱.۲ ضریب اختصاص زمین برابر با ۰.۳۲۵ هکتار بوده در حالی که برای خوراکی با ضریب تبدیل ۱.۸ این میزان برابر ۰.۴۵ هکتار خواهد بود.

مقدار پودر ماهی یا روغن ماهی مورد استفاده در تولید هر تن ماهی یا میگو با کاهش FCR کاهش می­یابد. (مبحث FIFO باید جداگانه توضیح داده شود)

مزایای ضریب تبدیل خوراک های پایین­تر

کاهش ضریب تبدیل خوراک مزایای فوق العاده­ای دارد. ضایعات کمتری از خوراک ورودی به سیستم پرورش وارد خواهد شد و این مورد از کیفیت آب در سیستم کشت محافظت می کند. FCR کمتر همچنین پتانسیل آلودگی در پساب مزرعه را کاهش می دهد، FIFO به دست آمده در مزارع را بهبود می بخشد و هزینه خوراک در هر واحد تولید را کاهش می­دهد. علاوه بر این، بار کمتر آزاد شده در سیستم‌های پرورش، تقاضای اکسیژن تحمیل‌شده توسط خوراک را کاهش می‌دهد تا به ازای هر اسب بخار هوادهی، بایومس بیشتری قابل پرورش باشد.

در حال حاضر، برنامه صدور گواهینامه بهترین شیوه­ های آبزی پروری (BAP) مزارع را ملزم می­کند که FCR خود را گزارش کنند، اما هیچ عددی برای حداکثر FCR مجاز وجود ندارد. در آینده، عاقلانه است که محدودیت­هایی را برای FCR در نظر بگیریم. FCR پایین مشخصه یک عملیات کارآمد آبزی پروری است.